"Trash - Clash - Crash", 2022
Υλικά:
Μολύβια γραφίτη και μελάνι σε χαρτί Fabriano.
Διαστάσεις:
50 X 40 cm
Περιγραφή:
Φήμες. Άσχημα νέα. Διαδώσεις. Κουτσομπολιά. Φλυαρίες. Συκοφαντίες. Βρώμικες ειδήσεις. Κίτρινος και ξεθωριασμένος ρύπος..εχμ... τύπος...
Σκουπίδια που καθημερινά μας βομβαρδίζουν και δίκην ακονισμένου ξυραφιού μας αγγίζουν, μας κόβουν κομματάκι κομματάκι και μας συντρίβουν.
Το λαμπερό μας πρόσωπο τελικά αποχωρίζεται από τον εσωτερικό μας εαυτό και πίσω δε μένει τίποτα παραπάνω από ένας κενός, σκοτεινός, σπασμένος λαμπτήρας.
Μα είναι αλήθεια έτσι; Το πρόσωπο μας, παρότι κομμένο και αποχωρισμένο από την ίδια μας την Φύση, συνεχίζει να ακτινοβολεί! Το Φως που εκπέμπει είναι τόσο λαμπερό που φωτίζει ακόμη και τον χώρο γύρω μας και ότι αυτός περικλείει... Την μαύρη τρομπέτα από πάνω μας (εξωτερικά, πνευματικά και ψυχικά σκουπίδια), το ξυράφι (αυτό που αφήνουμε εμείς να μας πληγώνει και να μας κομματιάζει) ... όλα γύρω μας....
Τα πνευματικά σκουπίδια ασκούν βία και αυτή θρυμματίζει το πρόσωπο μας.
Χαλάει τις σχέσεις μας με τους Ανθρώπους της κορυφής του "Α", τους αγαπημένους μας ανθρώπους, διαλύει και καταστρέφει...Μας αρρωσταίνει. Η αρρώστια της Ψυχής γίνεται και αρρώστια του σώματος.
Στο χέρι μας είναι. Μην αφήσουμε την αρρώστια να μας πλησιάσει. Λάμπουμε και είμαστε δυνατοί! Αρκεί να το πιστέψουμε! Ας σηκώσουμε τις ψυχές μας τόσο ψηλά που τίποτα από όλα αυτά να μην είναι ικανό να μας αγγίξει. Δεν το λέω εγώ. Το είπε ο Καρτέσιος.
Μια λοιπόν είναι η ερώτηση κλειδί...
"Τι θα πει ο κόσμος;" .... τι θα πει και τι λέει άραγε ο κόσμος;
Ο κόσμος φίλε μου, έχει πρόσωπο. Ο κόσμος είμαστε εμείς!
ΥΓ. Ψάχνοντας για το πως να εκφράσω το πρόσωπο, έπεσα τυχαία σε μια φωτογραφία του Buster Keaton... Τυχαία!!... Αφού αναρωτήθηκα γιατί στο συγκεκριμένο μου έργο, μου άνοιξε "τυχαία" αυτή η φωτογραφία, διάβασα αυτό:
"Ο Τζόζεφ Φρανκ «Μπάστερ» Κίτον VI (Joseph Frank "Buster" Keaton VI, 4 Οκτωβρίου 1895 - 1 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Αμερικανός κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γνωστός κυρίως για τις «βωβές» του ταινίες, το «σήμα κατατεθέν» του ήταν η κωμωδία με κινήσεις του σώματος, διατηρώντας, όμως, μια στωική αγέλαστη έκφραση, κερδίζοντας, έτσι το παρατσούκλι «Το Μεγάλο Πέτρινο Πρόσωπο».
Τέλος μετάδοσης._
-
" Trash - Clash - Crash", 2022
Materials:
Graphite pencils and ink on Fabriano paper.
Dimensions:
50 X 40 cm
Description:
Rumors. Bad news. Gossip…
All types of garbage that bombards us every day and touches us like a sharpened razor, cutting us piece by piece. Our shining face eventually separates from our inner self and nothing is left behind but an empty, dark, broken light bulb.
But is it true? Nope! Our face continues to shine! The Light it emits is so bright that it illuminates even the space around us and everything enclosed... The black trumpet above us (external, spiritual, and mental garbage), the razor (what we allow to hurt us and is falling apart) ... all around us...
So one is the critical question...
"What will people say?" .... what will they say and what are already saying?
The world, my friend, has a face. The world is us!
PS.
Searching for how to express the face, I stumbled across a picture of Buster Keaton... What a coincidence!, I thought...
After wondering why in my particular project, I "randomly" opened this picture, I read this:
"Joseph Frank "Buster" Keaton VI (October 4, 1895 - February 1, 1966) was an American comedian actor, and director. Known mainly for his "silent" films, his "trademark" was the comedy with body movements, maintaining, however, a stoic unsmiling expression, thus earning the nickname "The Great Stone Face".
End of broadcast._